Taras to nie tylko przedłużenie salonu, ale też przestrzeń, w której latem toczy się codzienne życie. Wybór materiału ma więc realne znaczenie, ponieważ wpływa na wygląd, trwałość i sposób, w jaki korzysta się z tej przestrzeni przez kolejne lata. Najczęściej decyzja sprowadza się do dwóch kierunków: naturalne drewno lub kamień. Oba mają swoje mocne strony, ale też ograniczenia, o których rzadko mówi się wprost. Więcej o tym w naszym artykule.
Estetyka i klimat - dwa zupełnie różne światy
Nie da się zaprzeczyć, że drewno ma w sobie coś, czego nie da się podrobić. Ciepło faktury, subtelne różnice odcieni, lekko matowe wykończenie - wszystko to sprawia, że taras staje się częścią ogrodu. W słońcu deski przybierają głębszy ton, po deszczu nabierają charakteru. To materiał, który żyje, reaguje na pogodę i z czasem nabiera patyny i dla wielu osób właśnie ta naturalna zmienność jest największym atutem.
Kamień prezentuje się zupełnie inaczej. Tworzy wrażenie trwałości i porządku, dobrze współgra z niektórymi bryłami domów, szczególnie gdy elewacja utrzymana jest w chłodnych barwach. Ma jednak w sobie pewien dystans - jest twardszy w odbiorze, mniej zapraszający. Dobrze wygląda w większych ogrodach, gdzie dominują proste linie i rośliny o geometrycznych formach.
W praktyce to wybór między naturalnym ciepłem a surową elegancją. W projektach, w których taras ma być miejscem odpoczynku, drewno częściej wygrywa - buduje przyjemną atmosferę i łatwo je połączyć z zielenią. Kamień sprawdza się tam, gdzie priorytetem jest spójność z architekturą i maksymalna trwałość.
Trwałość i odporność na warunki pogodowe
W polskim klimacie taras dostaje w kość. Zimą mróz, wiosną wilgoć, latem mocne słońce. Każdy z tych czynników inaczej wpływa na drewno i kamień, dlatego rzeczywista trwałość zależy nie tylko od samego materiału, ale też od sposobu jego zabezpieczenia.
Dobrze dobrane drewno, szczególnie gatunki egzotyczne np. ipe lapacho, bangkirai czy garapa (można podejrzeć tu: https://hardwood.pl/sklep/17-deski-tarasowe) - potrafi przetrwać kilkanaście, a nawet kilkadziesiąt lat, pod warunkiem regularnej konserwacji. Raz w roku wystarczy odświeżyć warstwę oleju lub impregnatu, by zachować odporność na wilgoć i promieniowanie UV. Drewno, które ma kontakt z wodą, powinno być wentylowane od spodu - taka konstrukcja pozwala mu oddychać i wysychać po deszczu.
Kamień nie wymaga tak częstej pielęgnacji, ale nie oznacza to, że jest niezniszczalny. Niektóre gatunki, zwłaszcza wapienne, chłoną wilgoć i mogą pękać przy gwałtownych zmianach temperatury. Granit, piaskowiec czy bazalt zachowują się stabilniej, jednak nawet one z czasem matowieją i łapią porosty. Ich największym atutem jest odporność na ścieranie - to powierzchnia, która praktycznie się nie zużywa.
Konserwacja i pielęgnacja - ile czasu wymaga każdy z materiałów
Drewno, choć wymaga regularnej pielęgnacji, odwdzięcza się tym, że każdy zabieg przynosi widoczny efekt. Wystarczy raz do roku odświeżyć powierzchnię olejem, by znów wyglądała jak nowa. W miejscach intensywnie użytkowanych - przy wejściu, pod stołem można to zrobić częściej, ale zajmuje to kilka godzin i nie wymaga specjalistycznego sprzętu. Co ważne, nawet jeśli deski zszarzeją, nie oznacza to ich zniszczenia. Wystarczy lekkie przeszlifowanie i drewno odzyskuje pierwotny kolor. Najwięcej pracy wymaga pierwszy sezon. To wtedy taras „układa się” do warunków - deski stabilizują się wilgotnościowo, a drobne szczeliny są czymś naturalnym. Po tym czasie pielęgnacja staje się rutyną, a nie obowiązkiem.
Kamień kusi tym, że nie trzeba go impregnować co roku. W praktyce jednak, jeśli zależy nam na zachowaniu estetyki, raz na kilka lat warto zastosować preparat zabezpieczający przed zabrudzeniami i porostami. Z czasem na powierzchni pojawiają się drobne przebarwienia, które trudno usunąć bez użycia środków chemicznych. Brud wnika w pory, a tłuste plamy z grilla czy kawy zostają na dłużej, niż byśmy chcieli.
Koszty wykonania i eksploatacji
Drewniany taras można zbudować już w dość rozsądnym budżecie, zwłaszcza gdy wybiera się rodzimy modrzew lub świerk. Egzotyczne gatunki są droższe, ale mają znacznie wyższą odporność, co wydłuża ich żywotność nawet dwukrotnie. W kosztach montażu liczy się też konstrukcja nośna: solidne legary i dystans od gruntu są najważniejsze do zapewnienia odpowiedniej wentylacji. Tego nie warto pomijać, bo oszczędność na etapie budowy potrafi później kosztować więcej niż sam materiał.
Do tego dochodzą wydatki eksploatacyjne. Olejowanie raz w roku to koszt porównywalny z myciem elewacji - niewielki, a efekt zauważalny od razu. Co ważne, drewno nie wymaga wymiany całej powierzchni - pojedyncze deski można łatwo wymienić lub odnowić. To jedna z jego największych zalet ekonomicznych.
Kamień ma wyższy próg wejścia. Sam materiał, transport i prace przygotowawcze potrafią pochłonąć sporą część budżetu. W zamian dostaje się konstrukcję, która praktycznie się nie zużywa. Trzeba jednak liczyć się z kosztami czyszczenia i ewentualnego impregnatu - nieczęstego, ale wymagającego specjalnych środków. W przypadku tarasów kamiennych problemem bywają też różnice temperatur: drobne pęknięcia i rozwarstwienia, które po kilku latach mogą wymagać poprawek.
Przeczytaj też: Taras drewniany cena – ile on właściwie kosztuje?
Komfort użytkowania - ciepło, antypoślizgowość, akustyka
Drewno ma przyjemną temperaturę - latem nie parzy, zimą nie chłodzi. Można po nim chodzić boso, a powierzchnia lekko ugina się pod stopami. Dźwięk kroków jest miękki, co wprowadza spokój i domowy klimat. Odpowiednio ryflowane deski zapewniają bezpieczeństwo także po deszczu. Kamień zachowuje się odwrotnie. W upalne dni szybko się nagrzewa, a po opadach bywa śliski, szczególnie gdy powierzchnia jest gładka. Chropowaty kamień poprawia przyczepność, ale trudniej go czyścić.
Pod względem komfortu drewno daje przewagę: jest ciepłe, ciche i przyjazne w dotyku. Kamień sprawdza się tam, gdzie ważniejsza jest trwałość i prostota utrzymania porządku.
Kiedy drewno, a kiedy kamień - praktyczne podsumowanie
Wybór między drewnem a kamieniem to kwestia dopasowania do stylu życia, nie przewagi jednego nad drugim. Gdy taras ma być miejscem odpoczynku i częścią ogrodu, drewno sprawdza się lepiej, ze względu na ciepło i naturalność, które wprowadza. Wymaga pielęgnacji, ale odwdzięcza się możliwością łatwej odnowy i przyjemnym użytkowaniem przez lata.
Kamień pasuje do domów o nowoczesnej architekturze, gdzie liczy się porządek i trwałość. Jest chłodniejszy w odbiorze, ale odporny na intensywne użytkowanie i pogodę. To wybór dla osób, które cenią spokój i minimalną obsługę.
Najczęściej najlepszy efekt daje połączenie obu materiałów - drewniane deski w strefie wypoczynku, kamień przy wejściu lub w miejscach narażonych na wilgoć. Wtedy taras staje się jednocześnie przytulny i praktyczny.
